دســت هـایـم را مـحڪم تـر از هـمـیشہ
حصــــار مے ڪنم بـر انـدام مــــردانـہ ات
خـــودم را چـنـان در آغـوشـت رهـــا مے ڪنم
ڪہ گــــویـے
آن روز ڪہ خـدا مـا را از بـهـشت رانـد . . .
نـقـشـہ اش ایـن بـود ڪہ مـیان جهنـــم و زمیــن
آغـوش تـو رویــایے تـر از هـر بـهـشتــے
سهـم دسـت هـــایـم شــود
نظرات شما عزیزان:
|